-
1 επισταμαι
I(impf. ἠπιστάμην - эп. ἐπιστάμην, fut. ἐπιστήσομαι, aor. ἠπιστήθην)1) уметь, мочь, быть в состоянииὅστις ἐπίσταιτο ᾗσι φρεσὴν ἄρτια βάζειν Hom. — всякий, кто умеет говорить со здравым смыслом (разумно);ἐπιστάμενος πολεμίζειν Hom. — искусный в сражениях;ὅστις σωφρονεῖν ἐπίσταται Soph. — всякий разумный человек2) быть опытным, искусным, хорошо знать(ἔργα περικαλλέα Hom.; τέν τέχνην Her., κιθαρίζειν Arph.)
Συριστὴ ἐ. Xen. — владеть сирийским языком3) знать наизусть(ταῦτα τὰ ἔπη Xen.; μύθους τοὺς Αἰσώπου Plat.)
4) думать, полагатьἐπιστάμενοι τοῦτο εἶναι ἀδύνατον γενέσθαι Her. — думая, что это невозможно
5) (твердо, доподлинно, действительно) знать(τι Soph., Eur., Plat., Arst. и περί τινος Thuc.)
ἐπίσταμαι ἀρτίως μαθών, ὅτι … Soph. — теперь-то я ясно вижу, что …;ἀνηρ καθ΄ ἡμᾶς ἐσθλὸς ὤν, ἐπίστασο Soph. — знай, что для нас ты - благородный муж6) знать, быть знакомым(τινα Eur.)
Ἀρίγνωτον οὐδεὴς ὅστις οὐκ ἐπίσταται Arph. — нет никого, кто не знал бы Аригнота - См тж. ἐπιστάμενοςIIион. (= ἐφίσταμαι) med. к ἐφίστημι См. εφιστημι